Η διαφαινόμενη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων πολιτών στη σημερινή διαδικασία, καθιστά αναντίρρητα την εκλογή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, σημαντικό πολιτικό γεγονός. Με σαφές και δυνατό αντιπολιτευτικό μήνυμα εναντίον της κυβέρνησης Μητσοτάκη που κανείς δεν πρέπει να υποτιμήσει. Αφού, η Αριστερά για πολύ κόσμο που κάθε μέρα γίνεται περισσότερος, οφείλει να έχει -και έχει- ως πρώτιστο καθήκον να ρίξει το συντομότερο δυνατό αυτήν την κυβέρνηση. Από αυτό το σημείο αρχίζουν οι αμφισημίες και τα προβλήματα. Που καλύτερα είναι να τα αντιμετωπίσουμε ως προκλήσεις και ελπιδοφόρα ζητούμενα της επόμενης μέρας.
Ζήτημα πρώτο: Οι τρόποι και οι μορφές έκφρασης, κινητοποίησης και δράσης όλου αυτού του κόσμου. Έρχονται οι περισσότεροι για να εκλέξουν τον Πρόεδρο. Σύμφωνοι. Και τίποτα άλλο; Για αρκετούς από αυτούς τίποτα άλλο. Πράγματι. Στο χέρι μας, όμως είναι να προσδιορίσουμε και να κάνουμε “ελκτικό” αυτό το “κάτι άλλο” και να τους το προτείνουμε. Οι οργανώσεις μας και κάθε μέλος μας, από τα 30.000-40.000 που -κακά τα ψέμματα- αυτά θα συνεχίσουν να κρατάνε το κόμμα, οφείλει πλέον να είναι σε σταθερή επαφή και επικοινωνία με έναν συγκεκριμένο αριθμό ανθρώπων από αυτούς που θα προσέλθουν να ψηφίσουν. Να σχηματιστούν έτσι ομόκεντροι κύκλοι, που θα βαθαίνουν την επιρροή του κόμματος στην κοινωνία και θα αξιοποιείται η παραμικρή δυνατότητα για προσφορά, κινητοποίηση και δράση. Να πάμε από την εκλογική συμμετοχή στην πολιτικοποίηση αυτού του κόσμου. Στα σωματεία, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, σε κινήματα για την ακρίβεια, την Ειρήνη, την Οικολογία και την ποιότητα ζωής. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που το βράδυ μπορεί να καταγράψει μόνο στην Αττική 100.000 νέα και παλιά μέλη, δεν δικαιούται πλέον, να συμμετέχει στις κινητοποιήσεις και στις διαδηλώσεις με 500 άτομα. Ή να μην κατεβαίνει στις εκλογές των Δικηγόρων. Ή να βασίζει τα οικονομικά του στην κρατική επιχορήγηση.
Ζήτημα δεύτερο: Η αξιοποίηση των καταστατικών δυνατοτήτων για τη Δημοκρατία στο κόμμα, τη συμμετοχή
και τη διαμόρφωση ασφαλιστικών δικλείδων απέναντι στον Αρχηγισμό που έχει εισβάλει εξ αντικειμένου στις γραμμές μας. Αυτό εξαρτάται εν μέρει από τον τρόπο που ο ίδιος ο Πρόεδρος θα ασκήσει τα καθήκοντά του την επόμενη περίοδο. Η προϊστορία, ειδικά μετά τις εκλογές του 2019 ΔΕΝ είναι ενθαρρυντική. Γι’ αυτό προσωπικά διά της λευκής μου ψήφου στο πρόσωπό του, θα διατηρήσω τις διαφωνίες μου για το παρελθόν και την ελπίδα για μια άλλη συμπεριφορά στο μέλλον. Αλλά, ανεξαρτήτως αυτού, το πολιτικό ζητούμενο είναι πώς δίνεται σάρκα και οστά, στους υπόλοιπους θεσμούς του κόμματος. Στη νέα Κεντρική Επιτροπή (θα δεχτούν οι 300 να είναι στο περιθώριο, όπως ήταν η προηγούμενη ΚΕ η οποία είχε καταργηθεί από τον Σεπτέμβριο του 2020;). Θα λειτουργήσει η Επιτροπή Δεοντολογίας, απέναντι σε φαινόμενα Αυριανισμού και αμθρωποφαγίας που εμφανίστηκαν στο κόμμα; Θα ενεργοποιηθούν καταστατικές προβλέψεις για τη συμμετοχή των μελών στη λήψη αποφάσεων με τοπική ή εθνική εμβέλεια;
Ζήτημα τρίτο: Η αναδιαμόρφωση των τάσεων και των ρευμάτων μέσα στο κόμμα. Με τρόπο που να προάγεται ο διάλογος, η καθαρή εμφάνιση των διαφορετικών απόψεων, η διεκδίκηση και η διαπραγμάτευση εκ μέρους της Αριστεράς του κόμματος, του μεριδίου που της αναλογεί όχι σε θέσεις και αξιώματα, αλλά στην επιβεβαίωση στην καθημερινή πρακτική της ταυτότητας, της φυσιογνωμίας και της πολιτικής της Αριστεράς, πέρα από τα νεφελώματα και τις παραλυτικές ισορροπίες της “κεντροποίησης” του κόμματος και των αυταπατών περί μετασχηματισμού του στο “όλον” της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης.
Για όλους τους παραπάνω λόγους συντάσσομαι στη σημερινή εκλογή με την κοινή προσπάθεια για την όσο το δυνατό μεγαλύτερη συμμετοχή και βέβαια με τη δράση χιλιάδων στελεχών και μελών, για την αποφασιστική ενίσχυση της Αριστεράς του κόμματος, και την εκλογή των υποψηφίων της Ομπρέλας στη νέα Κ.Ε.- .independentnews