EDITORIAL INDE – Βγήκανε οι μεζούρες…

11/5/2022

Εκεί που είχες τον ΣΥΡΙΖΑ μετά το συνέδριό του να κραδαίνει -και δικαίως- τις αριστερές, προοδευτικές, τίμιες, βαθιά φιλολαϊκές, προωθητικές θέσεις του για το τι πρέπει να γίνει σ’ αυτό τον τόπο από εδώ και μπρος, βρέθηκε ερήμην του να πρωταγωνιστεί σε ένα πολιτικό… «reality». Στην Κουμουνδούρου ψάχνουν 180.000 ψηφοφόρους για να «κοντράρουν» το ΠΑΣΟΚ και να μη ντροπιαστούν, γράφουν, πάνω κάτω με τον ίδιο τρόπο, ύφος και περιεχόμενο, διάφορες φυλλάδες, ενώ το ίδιο υποστηρίζουν και πιο σοβαρές πένες, αλλά με πιο κομψό τρόπο.

Θα πει κάποιος, τι ερήμην; Σωστά, ήταν σαν να τα τραβούσε ο οργανισμός του, διότι το στοιχείο της «λαϊκής» συμμετοχής το έθεσε από μόνος του. Αλλά όχι για να τον βάλουν στο ζύγι με το ΠΑΣΟΚ και να βγει λειψός. Είναι κάπως άβολο από τη διαπάλη των προτάσεων, των οραμάτων, των ιδεών, να καταλήγεις στην αγωνία των κουκιών για τα… όργανα του κόμματος, έτσι που μια βαθιά δημοκρατική διαδικασία, με τις όποιες αδυναμίες της, να κινδυνεύει να μετατραπεί σε πολιτικό ντεσαβαντάζ, χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο. Και δεν έχει σημασία τι θέλεις πραγματικά, οι πολιτικές πρωτοβουλίες και δράσεις, οι αλλαγές, δεν γίνονται σε «κενό αέρος».

Υπάρχει και αντίλογος, βεβαίως. Κι αν πετύχει αυτή η συμμετοχική, ποσοτική προσέγγιση; Σε αυτή τη φάση όλοι εύχονται να πετύχει. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση, αφού μετρηθούν τα «πλαστικά σημαιάκια», πόσο βαθιά μέσα στην κοινωνία θα έχει βρεθεί και κατά πόσο θα έχει πλάι του ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ένα συνειδητοποιημένο κοινωνικό σώμα, που θα στηρίξει την κυβέρνησή του στα δύσκολα;