EDITORIAL INDE – Όπλα σπέρνεις, πόλεμο θερίζεις

Η συζήτηση και η αγωνία για τον κίνδυνο επισιτιστικής κρίσης όλο και μεγαλώνουν, καθώς η κυβέρνηση, που μας διαβεβαιώνει για το αντίθετο, δεν είναι και υπόδειγμα φερεγγυότητας, εξάλλου έχουμε πόλεμο κοντά μας και όλα είναι ρευστά. Αλλά, ακόμη κι αν δεν υπάρξουν σοβαρές ελλείψεις, το μεγάλο ζήτημα για όλους μας είναι οι τιμές και επομένως, η δυνατότητα να προμηθευόμαστε και αυτά τα διαθέσιμα αγαθά.

Το θέμα είναι ότι έχουμε εμπλακεί σε ένα κύκλο αισχροκέρδειας που αφορά από την ενέργεια και βασικά είδη κατανάλωσης μέχρι και τα τηγάνια που μπορεί να στόκαραν τα σούπερ μάρκετ εδώ και μήνες στις αποθήκες τους. Και κάτι σοφιστείες της κυβέρνησης για αλλαγή καλλιεργειών είναι για το θεαθήναι, αυτά δεν γίνονται από τη μία μέρα στην άλλη, κυρίως δεν γίνονται αποτελεσματικά χωρίς σχέδιο, το οποίο απουσιάζει. Απουσιάζει γιατί η ΝΔ δεν αγγίζει τα μεγάλα αφεντικά, αντιθέτως κοιτάει πως το Ταμείο Ανάκαμψης θα δουλέψει υπέρ τους. Κοντεύουν τρία χρόνια διακυβέρνησης από τη ΝΔ και το κασετόφωνο παίζει συνέχεια το «είναι η οικονομία ηλίθιε». Είναι ο καπιταλισμός δηλαδή, που κοιτάζει πώς να πληρώσει τα λιγότερα στον αγρότη και τον κτηνοτρόφο και να πλουτίσει τους μεσάζοντες εις βάρος μας.

Οπότε, ας πούμε ότι σπέρνουμε αυτό που πρέπει και γεμίζουν οι κάμποι μας στάρια και ό,τι άλλο χρειάζεται και δεν πάνε και για βιομάζες τα περισσεύματα. Μέσα σε καθεστώς ελλείψεων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ποιος εγγυάται ότι θα τα φάμε εμείς, δηλαδή ο ελληνικός λαός; Μήπως είμαστε καμιά κλειστή αγορά; Μήπως, τελικά, τα πάρει όποιος δώσει τα περισσότερα;