EDITORIAL INDE – «Με αίμα και ιδρώτα δένουμε τ’ ατσάλι»…

-Να λοιπόν που με σκληρές αφορμές ξαναζούμε την αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργάτες και ξαναβαδίζουμε στα χνάρια δεκαετιών αγώνων. Κόντρα στους ενθουσιώδεις οπαδούς του «σύγχρονου», που ξορκίζουν πορείες, απεργίες κι αναφορές στον δρόμο. Δεν είμαστε, όμως, εμείς που φέρνουμε τα παλιά στην επιφάνεια, είναι αυτά που ποτέ δεν έσβησαν στ’ αλήθεια, ήταν πάντα εκεί, η ανάγκη να φωνάξεις για το ψωμί σου, για αγώνα ενωτικό, για αντίσταση στην ισοπέδωση της ζωής σου.

Οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ, πλαισιωμένοι από άλλους εργάτες, ακόμη και από μια αντιπροσωπεία αγροτών από το μπλόκο της Νίκαιας, φώναξαν χτες το σύνθημα «Με αίμα και ιδρώτα δένουμε τ’ ατσάλι, θα τους σταματήσουμε μ’ ενότητα και πάλη». Μα, μήπως  έχουν και άλλη επιλογή; Ή θα σκύψουν το κεφάλι ή θα το παλέψουν. Κι όπου βγει. Γιατί τους ξεσπιτώνουν, δεν τους απολύουν απλώς. Εκεί φτάσαμε.

Τα ερωτήματα που πρέπει να απαντήσουμε όλοι είναι αν θέλουμε την ΛΑΡΚΟ και κάθε  «ΛΑΡΚΟ». Αν την έχει ανάγκη η χώρα. Αλλά, κι αν θέλουμε να πετιούνται στο δρόμο οι εργαζόμενοι. Κάθε εργαζόμενος, που πληρώνει για τα λάθη άλλων. Κι αν  θα το επιτρέψουμε αυτό ή αν θα κάνουμε κάτι για να το εμποδίσουμε.

Σχετικά